دلنوشته های مغز مشوش بانو

امروز چشمان خورشید به چشمان تو روشن شد 

و بی شک خورشید درخشان تر است

مهربان ترین برادر

دلنشینی لبخندت را هرروز بر من ببخش

مادر دهر از داشتن فرزندی چون تو بر خود می بالد

خیلی خوشحالم از اینکه تو بدنیا آمدی

عمرت بلند

بختت سپید

دخلت سرریز

 

 

 

تولدت مبارک

 

دلنوشته های مغز مشوش بانو...

برای هر قطره اشکت 

تکه ای از قلبم  را دادم

چندیست تپش قلبم کند تر شده

تو بگو

 تا کی طاقت تکه پاره شدن قلبم را داری؟

بانوی اندوه

یک روز نبودنت را مردگی کردم 

امروز را بیا زندگی کنیم

دلنوشته های مغز مشوش بانو...

سلام شهر زیبای من سلام گرفتگی دل تنگ آسمان سلام خیابان های شسته شده از اشک ابرهای عاشق امروز زندگی لبخند می زند امروز باران می زند اما نه بر پشت شیشه  بلکه بر دل تکه پاره شده ام هر قطره باران مرهمی می شود برای زخم های ندیده ام اطمینان دارم که دختر آسمانم مادرم ابر و پدرم رعد و من همان قطره بارانی بودم که از خواهران و برادرانم جدا شدم کی و چگونه بر زمین افتادنم را یادم نیست اما درد لحظات تبدیل شدن به انسان را بخاطر دارم دردی که هنوز با من است نزدیکست روزی که دوباره آب شوم برای بازگشت به آغوش مادر دلنوشته های مغز مشوش بانو...ادامه مطلب

باران هم آمد ولی تو نیامدی

پس چه میگویند این شاعران شکم سیر

پاییز  فصل عشاق است

کدام عشق

کدام عاشق

وقتی تنهایی همچون رگبار باران بر تنم شلاق می زند

و دلم گرفته تر از آسمان ابریست

کم کم زنانگی ام از یادم می رود

تو بگو چه می آید بر سر بانویی بدون زنانگی!!!!

دلنوشته های مغز مشوش بانو...

توقعت رو از آدم ها بالا نبر

آدمم ها اونقدری که بهت میگن آدم نیستن

چهره موجه هر آدمی ، فقط یه نقابه

که تو نفهمی اون زیر چجور گرگی کمین کرده

تا انسانیتت رو بدره

دلنوشته های مغز مشوش بانو...

کسل و گرفته از خواب پامیشی

خیلی بی حوصله لباس میپوشی و میری تو خیابون

و اینجاس که غافلگیر میشی

لبخندی به پهنای اتوبان همت میزنی و

دستاتو باز می کنی تا در آغوش بگیریش 

با نهایت احساس زمزمه های عاشقانشو در گوشت میشنوی 

سرمای وجودشو به گرمای آغوشای دروغی ترجیح میدی 

بوسه هاشو هرچند سطحی و سریع ، با عمق وجودت درک میکنی

حالا می فهمی که چرا پاییز فصل عاشقاس

چون تو عاشق بارونی

دلنوشته های مغز مشوش بانو...

معجزه همان وقتی اتفاق میفتد که تو از همه ناامید شده باشی

پس تا اتمام کامل امید صبور باشید

اتفاق میفتد

دلنوشته های مغز مشوش بانو...

میگن آدمایی که کنار دریان به صداش عادت میکنن

میگن قصه عادت تلخه چون دیگه چیزی برات تازگی نداره

ولی تو هیچوقت به صدای دعوا و تشر عادت نمی کنی

هیچوقت برات هتک حرمتت عادی نمیشه

هیچوقت صدای شکستنت عادت نمیشه

صدای شکستنت هربار بلندتر تو گوشت زنگ میزنه 

و تو هربار ناامید تر از آینده نامعلوم و ترسناک

به هر چیزی چنگ میزنی 

تا صدای خیلی چیزارو نشنوی

دلنوشته های مغز مشوش بانو...

این روزها ، پر از دردم

از نبودن های تلخ

و بودن های دردناک

این روزها ، دلتنگم

برای آغوش هایی که برویم باز نشد

و برای قهوه هایی که خورده نشد 

تا ته فنجان تیره بدنبال آینده روشن باشم

به گمانم برای روزگار باید عینک بزرگی بگیرم 

تا مرا همانگونه که هستم ببیند

من آنقدر بزرگ نیستم که تحمل اینهمه درد را داشته باشم

دلنوشته های مغز مشوش بانو...

بانوی مهر

دست خودم نیست اینهمه دوست داشتنت

من به دستبندت حسودی میکنم

که همواره دستانت را در دست دارد

من به گوشواره هایت حسودی میکنم

که هرروز در پس هر تکان ، بوسه بارانت می کنند

من به گردنبندت غبطه میخورم

که همیشه سر بر سینه بلورینت دارد

بانو مرا ببخش

من بیشتر از همه به آن ستاره چشمک زنی حسودی میکنم 

که نگاهت را خیره کرده

دست خودم نیست

عشق گاهی آدم را خودخواه میکند

گاهی سرکش

گاهی لجباز

و گاهی

فقط گاهی  ..... دیوانه !!!!

دلنوشته های مغز مشوش بانو...